Afscheid, eerste indrukken, verstandskies

Welkom op mijn blog. Aangezien dit een makkelijke manier is om iedereen op de hoogte te houden over mijn avonturen, ga ik mijn best doen hier met enige regelmaat een verslag te schrijven. Voor mezelf is het ook wel prettig om, naast mijn verhalen op papier (bedankt voor het notitieboekje) ook hier wat van me af te kunnen schrijven. Laat vooral een bericht achter, stuur een mail of sms/app. Ik vind het erg fijn om wat van bekenden te horen. Enjoy!

Na weken van slapeloosheid en twijfel die sterker werd dan de zin om op reis te gaan, was het vorige week zo ver. 2 jaar geleden alweer is het idee om naar Nicaragua te gaan ontstaan. Naarmate het vertrek dichtbij kwam een ik daadwerkelijk mijn ticket had geboekt, begin ik me toch wel serieus af te vragen: Waar ben ik aan begonnen? Helemaal in de stress en na veel te laat nog dingen te hebben geregeld (maar dat zal niemand die mij kent verbazen), kon het avontuur nu dan eindelijk beginnen. Doodnerveus op schiphol, afscheid met een paar tranen en daarna toch echt alleen aan de andere kant van de douane. Na een prima maar lange vlucht aankomst in Panama. Meteen een andere wereld; kan er iets in het Engels omgeroepen worden? Nee dus. Instappen in een zwaar verouderd en klein (net een bus) vliegtuig, wekte niet volledig mijn vertrouwen. In Managua besloot de piloot tijdens de landing af en toe toch wat gas bij te geven, terwijl we over daken van huizen scheerden. Toch de landingsbaan bereikt, bagage meegekomen, douane probleemloos door en een taxichauffeur die op me stond te wachten. Er zit een keer niks tegen, tot nu toe, opgelucht.

Taxirit
Verwonderd uit het raam gekeken. Warm, maar wel aangenaam ('s avonds). Wegen vol enorme gaten of massief stenen drempels van 20 cm hoog. Veel geluid, met name latin muziek. Huisjes allemaal direct langs de weg en zo ook de mensen. Klauterend door de vangrail in het midden van een 4baans weg, zittend langs de rand, fietsend of lopend en nee, geen verlichting of strepen op de weg. En dan de zwerfhonden, waarvan de eerste die ik zag bijna onder onze auto lag. Weer even met mijn neus op de feiten gedrukt, deze dierenvriend gaat het zwaar krijgen...

Gastgezin
Fatima en 3 jonge kinderen. Vader pas 4 keer gezien. Oudste zoontje spreekt beetje Engels, de rest niet. Van mijn beginners cursus Spaans is bijzonder weinig blijven hangen. Dat ik graag water wilde en moe was kon ik nog net duidelijk maken. Daarna prima geslapen in mijn eigen kamer met badkamer en lang leve de ventilator. Wel eerste nachten om 1 en 4 uur wakker. Bijna hele weekend geslapen, rustig een beetje Granada verkend en wennen aan de hitte. Voelde me de eerste dag heel onveilig en erg bekeken. Mannen roepen dingen waar ik de betekenis niet van weet. Een zwerver die in mn arm liep te knijpen ging me wel net wat te ver. Heb me zelden zo verloren gevoeld. Tweede dag ging dit al beter en wat meer kunnen genieten van de stad. Verder nog weinig bonen en rijst gegeten gelukkig. Leef op water, cola en eten dat hier of vet, of zoet is. Ondanks dat ik in het gezin vrij veel "westers" te eten krijg, staat er af en toe iets voor mijn neus waarvan ik niet eens weet of het dierlijk of plantaardig is.

Spaanse les
Afgelopen maandag begonnen, pittig maar wel erg leuk. Merk dat ik snel vooruit ga, lezen en luisteren gaat best oke, spreken is lastiger. Maar simpele zinnetjes lukken inmiddels. 's Middags activiteiten: museum bezocht, lokale soep gekookt, les krijgen op een uitkijkpunt over Laguna de Apoyo. Een oude krater met een meer erin. Hoogtepunt was voor mij het bezoek aan Volcán Masaya. Mijn eerste vulkaan! Het blijft me fascineren. Eerst geologisch museum bezocht en daarna doe naar de top. Deze relatief kleine vulkaan bestaat nu nog uit 5 kraters, waarvan 1 actief. In de actieve Santiago krater zie je vooral giftige gaswolken omhoog komen en helaas geen lava, wat soms wel mogelijk schijnt te zijn. Door de Spanjaarden is de vulkaan betiteld als La boca del infierno, mond van de hel. Er staat op de rand dan ook een enorm houten kruis. Na het bewonderen van deze krater konden we een stuk over de rand van de krater er naast lopen. Deze is inactief en volledig begroeid. De tocht over deze rand zou in NL en menig ander land waarschijnlijk niet mogelijk zijn, wegens veiligheid ed. Erg leuk dus :)

Verder nog niet verbrand, slechts een paar muggenbulten en een rustige buik. 's Nachts een muis rennend over mijn hoofd, maar daar lig ik niet wakker van. Van verschillende locals gehoord dat het nu lekker koel is en in maart en april echt heet wordt, ik heb het nu al zo warm... Daarnaast vinden de 2 jongsten van het gastgezin me erg leuk en laten me alleen met rust als ik me opsluit in mn kamer. Maar af en toe spelen met dino's, auto's en een bal kan ik aan. No problemo. Alles lijkt goed te gaan...

Ik zou mezelf niet zijn als er niet toch wat mis gaat. Afgelopen maanden met regelmaat bij de tandarts gezeten omdat mijn verstandskiezen opspeelden. Wilde ze graag kwijt voor vertrek. Uiteindelijk vond de tandarts ze nog te diep zitten en werd het een gokje wagen. Hopen dat ze 6 maanden op hun plek blijven zitten. Maar nee, nog geen week na vertrek begon er 1 vervelend te doen. Pijn is alleen maar erger geworden en zit nu 3 dagen aan de pijnstillers. Vandaag naar de tandarts geweest, dinsdag ga ik naar Managua om operatief te laten verwijderen. Genieten. Overigens word ik erg goed door Onstage geholpen, wat dan wel weer geruststellend is.

Foto's volgen als ik wifi heb (over 2 weken) via Facebook of Google drive. stuur je gmail even mocht je alles willen zien.

Liefs Rhoode (¡Mi nombre es muy difícil!)

Mijn nummer hier: 00 505 5749 7758